Chciałabym zapytać, czy siatkarzy możemy nazywać także piłkarzami, jak to uczynił w jednym z wywiadów prezydent Polski?

Skrzydlate słowa to cytaty z dzieł, tytuły utworów, strzępy przemówień, powiedzonka osób publicznych… Skąd wzięło się określenie skrzydlate słowa? Czy skrzydlate słowa klasyfikujemy jako związki frazeologiczne, czy jest to jakaś odrębna jednostka należąca do frazeologii?

Szanowni Państwo,
moje pytanie wiąże się ze słowem sługa – słudzy. Słownik języka polskiego PWN podaje, że występuje ono zarówno w rodzaju żeńskim, jak i w męskim. Jeśli chodzi o użycie go w odniesieniu do duchownych Kościoła (w sensie Słudzy Boży i oczywiście chodzi tu tylko o mężczyzn), czy powinno się stosować tylko formę męskoosobową: słudzy, sługów, a nie np. sług?
Pozdrawiam serdecznie
Maria

Jaka forma zdania jest poprawna:

„Żebyś była szczęśliwa, musiałabyś mniej pracować”

czy

„Żeby być szczęśliwa, musiałabyś mniej pracować”?

Jeśli obie są poprawne, to czy są jakieś preferencje jednej formy ponad drugą w konkretnych przypadkach?

Szanowni Eksperci!
Czy te zdania są poprawne: „Na ile jesteś Supermanem?”, „Ile jest w tobie z Supermana?”. A może: „Ile jest w tobie Supermana?”. Z góry dziękuję za odpowiedź.
B.B.

Dzień dobry,
czy w zdaniach „Dam Ci mój/swój długopis”, „Daj mi swój/twój długopis”, „Piszę moim/swoim” długopisem” zaimki dzierżawcze można stosować zamiennie?
Elżbieta

Czy sylabą można nazwać tylko i wyłącznie część wyrazu („podziel wyraz na sylaby”, „ile sylab jest w wyrazie”), czy też można tak nazwać zbitkę liter występującą niezależnie? Przykład ćwiczenia dla klasy I: „Przeczytaj sylaby: ma, mo, mu, ty, ta, te, da, do, dó”. Ćwiczenia tego typu mają na celu naukę czytania większych cząstek niż pojedyncze litery i czasem pojawiają się w nich zbitki niebędące nawet potencjalnie sylabami żadnego wyrazu (np. yr, oń, eń).
Z poważaniem
Aleksandra Mazur

Mam trzech Synów. Pytanie moje brzmi, jak poprawnie podpisać się przy życzeniach: czy można użyć zwrotu: Asia i Karol z Dziećmi czy należałoby uczyć formy z Synami?

z poważaniem
Asia

W naszej redakcji wybuchł spór dotyczący pewnego zdania: „Szkoda marnować swoje możliwości” czy „Szkoda marnować swoich możliwości”? Ja uważam, że najważniejsze w tym zdaniu jest marnować (kogo? co?, a więc wg mnie swoje), a szkoda nie ma tu nic do rzeczy. Co innego, gdyby zdanie brzmiało: „Nie szkoda ci marnować swoich możliwości?”. Czy mam rację? Proszę o wyjaśnienie, jakie reguły rządzą związkiem szkoda + bezokolicznik, ale nie na zasadzie „Szkoda gadać” czy „Szkoda iść”, lecz właśnie zdania bardziej rozbudowanego, bo takiego przykładu nie znalazłam w słowniku, a spór stał się naprawdę bardzo gorący.
Renata Rybakiewicz

Dzień dobry,
Nie mam do Państwa pytań i w zasadzie chcę zwrócić się z prośbą. Czy byłoby możliwe wprowadzić zmianę do języka polskiego polegającą na zaniechaniu mówienia o obywatelach Ukrainy jako Ukraińcach, a zacząć Ukraińczycy? Niestety, ale określenie Ukrainiec jest określeniem posiadającym w języku polskim konotacje negatywne, chociażby stwierdzenie ty Ukraińcu, które oznacza kogoś złego, złośliwego, mającego złośliwością podszyte zamiary.
Podobnie jest z mieszkańcami Japonii: oficjalnie Japończycy, Japońcy to już osoby negatywne. Skoro są Japończycy, to może jest możliwe Ukraińczycy? Przecież Ukraińczyk brzmi dużo lepiej niż Ukrainiec.
Gdyby zmiana została rozpoczęta przez takie Wyrocznie Języka Polskiego jak prof. Bralczyk i prof. Miodek, następnie przez redaktorów w mediach, to później jest to tylko kwestia czasu i wszyscy będą zadowoleni.
Dziękuję i pozostaję z poważaniem
Małgorzata Galant